De schubkarper en de leefomgeving.
De schubkarper (Cyprinus carpio) is één van de vele soorten karpers maar is toch wel de bekendste soort.
Daarom wordt deze soort karper ook wel de gewone karper genoemd.
De verschillen worden bepaald door het schubbenpatroon.
Zoals de benaming al aangeeft is deze karpersoort volledig bedekt met schubben.
Tegenwoordig wordt ook de benaming wilde- of boerenkarper vaak gebruikt.
Een maag heeft een karper niet, hij heeft een zeer lange darm om zijn voedsel te verteren.
Deze vissoort vestigt zich vooral in vijvers, plassen en kanalen maar ze doen het zeker net zo goed in rivieren.
Een schubkarper kan een gewicht hebben van tot circa 25 kg en kan een maximale lengte behalen van tot circa 120 cm.
De karper kan in de natuur makkelijk een leeftijd bereiken van 30 tot 40 jaar.
De soort schubkarper is tevens ook de meest gevangen soort in Nederland.
Een karper is dol op warmte en is daarom in de zomerperiode het meest actief.
Oorsprong schubkarper
De oorspronkelijke schubkarper is afkomstig uit de middeleeuwen en heeft een wat langwerpig lichaam met als kenmerken de 4 baarddraden en de lange rugvin.
De gekweekte varianten hebben een hogere en bredere lichaamsbouw.
Het oorspronkelijke leefgebied van de karper is de Zwarte Zee, de Kaspische Zee en het Aral Meer
In de delta's van Donau, Illi en de Oeral zie je de karper veel.
Tot het begin van de twintigste eeuw kwamen wilde karpers veel voor in het IJsselmeer en rivieren.
Nadat er uitzettingen waren gedaan van gekweekte karpers ontstond er al snel een vermenging.
Aas en voedsel van de schubkarper
De karper eet graag voedsel van biologische oorsprong zoals slak en kreeftachtigen, larven, planten, waterinsecten en wormen.
Harder karperaas zoals boilies of partikels (tijgernoten, mais en hennepzaad) is ook geen enkel probleem en er is dan ook maar weinig voedsel wat de karper niet lekker vind.
Deze vissoort woelt de bodem om wat azen genoemd wordt.
Dit doen ze graag in de vroege ochtend tijdens de schemering.
Ze staan dan vaak bijna letterlijk rechtop in het water om in de bodem te woelen en afhankelijk van de bodemsoort zie je soms dan ook kleine belletjes aan het oppervlak bovenkomen ook wel aasbelletjes genaamd.
Ze houden van een modderige zachte bodem maar ook grint en zand zullen ze niet overslaan om in te azen.
De karper aast ook graag dicht tegen de oever en in ondiepe goed begroeide stukken van het water. Rietkragen bijvoorbeeld zijn ook vaak een favoriete plek van de karper. Dit is een lekkere beschutte plek, vaak wat ondieper en vol met voedsel in de bodem.
Met zijn bek zuigt hij de modder op en filtert hierna het voedsel eruit.
Als je in de schemer over het water heen kijkt heb je grote kans om een karper te zien springen ze happen dan vaak naar kleine insecten die net boven het water vliegen. Het weer neerkomen in het water geeft vaak een mooie grote kolk aan de oppervlakte.
Smaak en reukvermogen karper
Karpers beschikken over een goede smaak en reukvermogen.
Een karperbek heeft aan de bovenkant twee neusgaten waar water door heen stroomt.
Via het stromende water kunnen ze geuren waarnemen.
Smaak waarnemen doen ze met smaakpapillen deze bevinden zich in de baarddraden en het verhemelte. De karper beschikt over 4 baarddraden, op de bovenlip bevinden zich twee korte en in de mondhoeken twee lange baarddraden. Ook beschikken ze over een lange rugvin.
De tijd van het paaien
Karpers paaien over het algemeen in de periode tussen mei en juni. Dit is erg afhankelijk van de watertemperatuur en de omstandigheden van het weer.
De periode van het paaien is een mooi tafereel om te zien en de karpers zullen dan druk bezig zijn tijdens dit ritueel.
Op sommige wateren is het tijdens deze periode moeilijk om een karper te vangen omdat ze totaal niet omkijken naar voedsel.